Hierbij is dus een ander hondenras gebruikt. Bij gebruik van een heel ander ras worden idd veel nieuwe genen ingebracht, dus een hogere mate van heterozygotie.

Dan heeft een outcross het meeste effect.

Ik neem even aan dat je als lijnenfokker probeert bij een kruising buiten de lijn, de achteruitgang in vastgelegde eigenschappen zo klein mogelijk te houden. Dus geen outcross met een compleet ander ras, maar met een andere lijn die ook een aantal dezelfde eigenschappen heeft. Toch?

Dan is de mate van heterozygotie een stuk minder, en het heterosiseffect dus ook.

Nu is psyche, karakter neem ik aan (?), iets wat niet meetbaar maar wel zichtbaar is. Hoe zit het met eigenschappen die niet zichtbaar zijn? Of een lever voor 100% functioneert, of voor 80% of misschien 60% ,zie je niet direct. De mate van verbetering door de outcross zie je dus ook niet altijd. Wat goed lijkt hoeft niet goed te zijn.

Nou ja, ik vind het een erg interessant onderwerp, maar ik denk dat we het niet eens worden.

Ik ben en blijf tegenstander van in-/lijnteelt. Ik heb inmiddels teveel voorbeelden gelezen waar het mis ging, dat ik denk dat de gevolgen voor de lange termijn niet te overzien zijn.

Daarbij, stel dat elke fokker aan lijnteelt gaat doen, dan moet er toch regelmatig bloed ververst worden. Als je dan andere lijnen gaat inkruisen, raken alle lijnen verwant aan elkaar, en heb je op den duur geen vers bloed meer.

Dus er zullen altijd outcross fokkers nodig blijven.