We hebben net al een hele hoop via de telefoon besproken, maar toch nog een beetje uitleg.
Het ‘goede’ vastleggen waar fokkers het over hebben…
Tja, dat gaat meestal gewoon over het uiterlijk, alleen dat geven ze niet snel toe.
Ga maar eens inhoudelijk op je vragen in bij zo'n fokker.
Vraag hoe zij kunnen zien aan het dier, welke genen ze binnen in het dier vastleggen.
Onderzoeken zij in een lab de genen en het dna?
Nee, dus zij zien net zoveel als jij en ik: de buitenkant van het dier.
Stel je voor dat een cavia heel gezond is, zijn dochter is ook heel mooi, sterk en gezond.
Fokker besluit pap met dochter te verparen, want zijn mooie gezonde dieren.
Weet de fokker of pap toevallig een recessief gen draagt voor een afwijking?
Nee, want dat is niet te zien.
Weet de fokker of pap genen draagt die zorgen voor nog sterkere dieren?
Nee, want ook dat is van de buitenkant niet te zien.
Inteelt is in mijn ogen pas te rechtvaardigen als je een laboratorium hebt waarin je weefsel kunt onderzoeken op genetische defecten.
Dan pas kun je weten wat er gebeurt bij inteelt.
En hoeveel werk dat ook nog met zich meebrengt, want je moet het dna uitpluizen tot op de allerlaatse snik.
En helemaal gaan uitzoeken wat de genen doen als ze elkaar tegenkomen bij een verparing.
Bij kleuren is dit al moeilijk en erg veel werk, laat staan bij alle genen die een dier bij zich draagt.
Eer je klaar bent met je onderzoek en eindelijk weet wat er gaat gebeuren, zijn je cavia's inmiddels bejaard.
Ik ben dus simpelweg tot de conclusie gekomen dat fokkers inteelt puur gebruiken om het uiterlijk snel zo te krijgen als zij willen.
En allerlei mooie praatjes klaar hebben om een ander ervan te overtuigen dat hetgeen zij doen goed is.
Ze doen of ze weten dat ze goede eigenschappen vastleggen, terwijl ze niet eens weten door welke genen deze eigenschappen worden veroorzaakt.
Netzomin als ze weten welke genen zorgen voor bepaalde afwijkingen.
Maar dan zeggen ze: op deze manier komt een verborgen gebrek snel naar buiten.
Oke, dus stel je voor, je fokt met inteelt en plotseling komt er een cavia met drie pootjes tevoorschijn.
Kijk, zegt dan zo'n fokker, dat was een verborgen gebrek, die heb ik naar buiten laten komen.
Laten we het even simpel houden met de uitleg.
Stel je voor dat een cavia dus een gen draagt voor dit gebrek, dat gen geef ik voor het gemak even aan met de letter ‘t’.
De cavia heeft dan dus Tt, want het is een recessief gen, dat wordt altijd overheerst door een dominant gen.
Geen probleem, want het komt niet tot uiting, omdat het dus wordt overheerst door een gezond gen (T) hoofdletter staat voor dominant gen.
Stel je nu voor dat je deze cavia verpaart aan een cavia uit dezelfde lijn, die ook dit gebrek draagt dus deze cavia heeft ook Tt.
De jongen die daaruit komen zullen 50% Tt hebben, dus dragers.
25% TT, deze zijn dat gen kwijt, en 25% tt.
tt zorgt dus voor cavia's met maar drie pootjes in dit geval, want er is twee keer dit recessieve gen aanwezig in deze cavia!
Maar als je nu een cavia met Tt verpaart aan een cavia met TT?
Dus uit een andere lijn, waarin dit gebrek helemaal niet voorkomt.
Dan krijg je: 50% Tt, dus dragers van het gebrek.
En 50% TT, dus cavia's die dit niet meer dragen!
Wat is nu beter?
Een gebrek er bewust in fokken, of door andere genen te gebruiken het er simpelweg uitfokken!!!!!
Aan de buitenkant zie je niet of je een dier hebt met TT of Tt(drager dus)
Maar dat is voor de fokkers niet goed genoeg, ze willen het zien!
Ze willen bewust dieren op elkaar zetten die gebreken dragen (verborgen dus) en daardoor uit dragers dieren fokken die werkelijk een gebrek krijgen, waarbij het dus tot uiting komt.
Het is een lang verhaal geworden, maar hopelijk wel duidelijk.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
