Hoi Irene
Bij mij is het juist vaak andersom~!~
Eerst niet hoor toen ze nog kleiner waren hadden sommige ook wel hun idee erover, hoe wij het zouden moeten aanpakken, echt wel.
Stonden zelfs een keer echt met de vinger te wijzen van hoe het niet moest!
Diezelfde lui zijn inmiddels getransformeerd tot heuse struisvogels, dus;
“mijn kind doet dingen die ik niet wil, en dus de kop maar goed diep in het zand, wat we niet zien is er lekker niet”~!~
Ze zijn uiterst stil en voorzichtig geworden met hun uitlatingen.
Daar waar wij de confrontatie aangaan, zijn die andere nu “leuk” aan het doen op allerlei feestjes ed.
Een tijdje terug heb ik een keer nog iemand gehad die me zo mooi zei;'
“o nee wij hebben weinig gedoe met de kids , maar ja mijn vrouw voedt ze ook erg conscequent op”~!~
Dan schakelt het super snel in mijn hoofd en denk; "zo die trekken de eer naar zichzelf, kunnen dat ook doen, omdat ze in de luxe positie verkeren vrij (normale)kids te hebben.
Ik ga zelden of nooit in de verdediging met zulke mensen, en spring gauw over op een “leuk” onderwerp.
Erg belangrijk is te weten bij wie je wat kunt neer leggen, en bij wie juist niet.
Ook ken ik best wat mensen met veel warmte, begrip, en oprechte interesse.
Mischien ook omdat ik in een dorp woon, ons kent ons. En neemt het vaak ook op voor eentje uit ons dorp, indien nodig.
Mijn kids houden van Boxmeer, alhoewel vooral de oudste nu graag ook de stad in gaat vooral!
gr. D#S