Hallo Dagmar,
ik kijk vaak op dit prikbord, maar hou mij meestal buiten de discussies die hier ontstaan maar dit keer kan ik mijn mening niet voor mij houden
een dier aan leven houden dat duidelijk vanaf de geboorte geen gewone leven zonder hulp kan voeren vind ik te veer gaan
jij doet een dier da met zekerheid geen goed aan
ik kies in zo een geval voor inslapen
dit most ik even kwijt
ik blijf bij mijn standpunt hierboven. Ik heb hem totaal niet laten lijden, zodra een dier lijd moet je er wat aan doen. dit diertje had zin in het leven wie zijn wij om dan te bepalen dat hij dood moet.
Hij had dan zijn hele lleven vloeibaar voedsel moeten eten, hij kreeg ook al geweekte brokken en vond het heel lekker, hij had plezier en zover de da ook kon zien buiten zijn rare tandje geen pijn.
mischien mankeerde hij van binnen wel wat en zou hij plots doodgaan, maar dat stond niet vast. ik heb er ook echt dagen over na gedacht toen ze nog bij mams dronken of ik ze niet moest laten inslapen omdat ze blind waren, gezien ik nu een ouder konijn heb wat blind is en verder niks mankeerd zover ik kan zien, hem laat ik ook leven waarom dan die beertjes geen kans geven.
Hoi Dagmar,
Ik heb bewondering voor je goede dingen, maar soms moeten wij keuzes maken, omdat we daar verantwoordelijk voor zijn. Dat is de niet leuke kant van het fokken! Gelukkig komt het maar zelden voor, maar helaas komt het voor. Je weet dat een caafje 8 uur van de 24 uur eet. Dit is wel wat hij nodig heeft! Als je dan toch die keuze maakt realiseer je dan ook dat je dit misschien wel 5 jaar moet volhouden. Je kan dan niet zeggen: Ik heb er vandaag geen zin in of ik ga op vakantie en dan……..
Wat het lijden betref: Ergens herkennen we dat iets niet goed gaat met je dier, maar de vraag is willen we ons er aan toe geven??? We weten allemaal dat een caafje pas laat zien dat het niet goed met hem gaat als het wel heel slecht met hem gaat. Mijn hond wilde ook leven en dat liet hij zien. Hij liep mank van de pijn, maar als ik de riem pakte was hij nog net zo blij nog als toen dat hij dat altijd was. Na testjes bij de DA bleek dat hij kanker had en dat we hem niet meer konden helpen. Ik kon het “dragelijker” voor hem maken door pijnstillers, maar wat je echt niet wilt, moest je toch doen. We hebben hem in laten slapen. Uit liefde voor mijn hond moest ik hem los laten en dat was ontzettend moeilijk. Met egoïstme van mezelf om hem te willen houden hielp ik mijn hond niet, maar mezelf……Snap je wat ik bedoel?
Groetjes Monique
Hoi hoi MO+Dagmar
Helemaal met Monique eens!!!
Houden van is ook zo nu en dan kiezen voor de dood, en ja het is veel leuker en het voelt voor jezelf ook nog eens veel beter het leven te verlengen en op het vaak achteraf toch onmogelijke te gokken.
Dan de vergelijking met een konijn dat op de oude dag blind wordt vind ik totaal geen pas hebben.
De oude dag gaat ook vaak met gebreken en uitvallen van bepaalde lichaams en of hersen functies, ook hierin vind ik dat je niet TE ver moet gaan.
Maar dit konijn heeft wel een goed en gezond leven achter de rug ga ik vanuit, maar als de start al zo stagneert???
Ook al is het dier de mooiste en beste uit het nest wat heeft het dier aan deze info??? Die weet van niks, boeit hem/haar ook niks.
Wat ie wel merkt is het verstoten wat niet voor niets is.
Wie zijn wij om zo tegen de natuur wetten steeds in te gaan? En wie zijn wij het dier zo te vermenselijken?
Zet zo'n dier maar eens echt in het bos neer met zijn familie (niet echt doen he pffffffffffff::probeer t niet thuis ha ha)
Dan zul je het zelf zien wie er het eerste dood gaat van het stel.
Sommige dieren zijn bij aanleg niet gewoon goed gelukt en hebben daar zelf heel veel last van, en meestal BLIJVEND ook veel last van.
Er zijn goede cavia's genoeg, en zo ook cavia overschotten genoeg, laten we ons dus geen worst voor de neus hangen dat elk dier perce gered moet worden!!!
Groetjes D#SX(
Ik snap wat je bedoelt maar hij had geen duidelijk pijn alleen het tandje. De da heeft hem ook helmaal onderzocht en het probleem was dat door dat tandje hij niet constand kon eten alleen als ik hem voerde. hij wilde wel melk uit de drinkfles drinken maar zijn tandje bleef er na een paar keer achter hangen en daar schrok hij van. Zo'n flesje hing ik 2 uur op en ververste het dan, snachts had hij een brok water papje en water maar de moeder en andere maakte daar een zooitje van. De da kon wienig doen aan het tandje mischien knippen maar hij had boven geen tanden dus dat zou alsnog in zijn gehemeltje prikken. De enige optie was het tandje eruit maar dan zou hij veel pijn hebben. Zo kwamen we tot de beslissing hem in te laten slapen.
Hij is nu ruim 3 jaar maar al vanaf dat ik hem ken zo'n 3 maand oud is hij al blind en waarschijnlijk ook zo geboren.
Ik vind niet dat je met de natuur mag tarten door te fokken met een een diertje die met de fles is groot gebracht of dingen mankeerd. Ik vind dat je zo'n kleintje prima mag bijvoeren, ik ga echt niet dokteren als het niet wil wil het niet. Ik laat een diertje niet lijden. Veel diertjes die het zonder mij echt niet hadden gered zijn gezond en doen het prima, sommige willen niet eten of worden zwakker dan houd het op.
Zo had ik ook een caafje wat vast voedsel niet kon verteren en werd alleen maar magerder, dit gebeurde met 5 weken toen ze van mams afging. zij heeft 3 maanden lang op melk geleeft, ze at daarbuiten ook veel brok hooi e.d. maar kreeg 3 maal daags van mij melk. ik heb het 3 keer proberen af te bouwen maar pas de 3de keer na 3 maanden bleef ze op gewicht. Ze is na een tijdje als knuffel verhuisd en dat gaat tot nog toe goed. Dit diertje had het zonder bijvoeding niet gered en is nu onderhand een gelukkig caafje van ruim een jaar oud.
Wat ik probeer te zeggen is dat je prima een diertje mag proberen te redden, mits het niet lijd, en ervoor zorgt dat ze zich niet voortplanten zodat hun mogelijk zwakke genen zich niet kunnen verspreiden naar gezonde lijnen.
> een dier aan leven houden dat duidelijk vanaf de
> geboorte geen gewone leven zonder hulp kan voeren
> vind ik te veer gaan
Dit hangt voor 100% af van de eigenaar. Geen enkel gedomesticeerd dier overleeft immers zonder zijn/haar eigenaar. De dierenarts behandelt de eigenaar, niet het dier.
Mijn handelingen zijn noodgedwongen niet uniform. Inschatten van de eigenaar is belangrijk. Als ik iemand krijg die het dier enkel als speelgoed voor de kindjes houdt, of om tijd te verdrijven en als excuus gebruiken om de ganse dag op fora te kletsen, of het is een fokker die toch al moeite heeft met het beheersen van zijn/haar populatie, dan is het duidelijk - inslapen. Met een advies naar de persoon in kwestie, dat hij/zij de volgende keer een pluchebeestje koopt. Het is tenslotte onze maatschappelijke verantwoordelijkheid om dierenleed te beperken en indien mogelijk, te voorkomen.
Als ik daarentegen een serieuze eigenaar krijg, die erg met dieren begaan is en veel om het diertje geeft, dan is mijn advies totaal anders. Als het dier goed verzorgd wordt, en met deze verzorging niet zoveel last van zijn ziekte of handicap heeft, dan… waarom niet.
Wel neem ik dieren tijdelijk op, zodat ze daarna terug kunnen bij een serieuze eigenaar. Simpel omdat niet alle behandelingen door iedereen even efficient uitgevoerd kunnen worden. Voorbeeld: de behandeling van pododermatitis (voetzoolzweer) is nogal messy, het wil eens bloeden en ziet niet altijd smakelijk uit voor een of andere stadsmens. (Voor iemand met klein beetje ervaring met schapen of geiten zal het geen enkel probleem zijn.) Ik krijg de infectie klein in 1.5 week, en bij een gemiddelde stadsmens duurt het maanden tot jaren. Oplossing? Ik neem het diertje op voor 2 wkn. Omdat ik, zoals ze het in de economie noemen, een comparatief voordeel heb, en de eigenaar ziet er ook zijn/haar voordeel in.
ik wilde ook niet zeggen dat jij elke dier(baby) dat een handicap heft moet laten inslapen
er zijn ook handicaps war zij een goed en lang leven kunnen hebben da ben ik het met jou eens
maar een cavia is een knaagdier
en als vanaf de geboorte de tanden zo slecht zijn dat het nooit daarmee zelfstandig kan eten en ook nog blind
is flink wat mis en denk ik niet dat iemand dit dier plezier doet om het aan leven te houden
kijk een cavia dat allen blind geboren is kan gewon als een cavia leven
oke als eigenaar van zo een cavia moet jij da wel me rekening houd
het is gewon afhankelijk van het handicap of een dier goed mee leven kan
maar mijn reactie was op het verhaal hier boven
Met alle respect, maar ik vind niet dat je een dier helpt naar inschatting van het baasje. Je helpt een dier naar zijn beperking. Als je enigsinds ECHT geloofd in beterschap help je het dier. Alleen het antwoordt is voor iedereen anders…..Waar leg je je grens?
Mensen die hun dier “voor ik noem maar speelgoed” hebben, gaan niet naar de DA. Mensen die om hun dier geven willen dat hun dier geholpen wordt en die weten dat daar ook geld aan vast zit. Die neem je altijd serieus vind ik!!!
Het is helaas veel gecompliceerder dan u zich het voorstelt. Dierenarts zijn betekent telkens afwegen en het minste kwaad kiezen. Als dierenarts komt u in aanraking met een zeer gevarieerd publiek. Niet altijd serieus en niet altijd kundig. Niet iedere eigenaar heeft voldoende vaardigheden en voldoende gedrevenheid om zijn/haar zieke dier te verzorgen (hoewel vrijwel iedere eigenaar er heilig van overtuigd is). En wat als u een expliciet verzoek krijgt om het dier in te slapen? Hoe gaat u om met dumpen en verwaarlozen van dieren? Wij leven niet in de utopie. Op een gegeven moment moet men (ethisch gezien) moeilijke keuzes maken. Ik ga er verder niet op in, eigenlijk heb ik al te veel gezegd.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's