morgen is een rotdag voor ons gezin (ot)

jacquelinesbeestenspul

12-02-2008 22:28

hoi allemaal
zoals misschien somige van jullie wel weten heb ik 2 engelse bulldogen 1 van 9 en half jaar kwibus en 1 van 11 jaar sofietje dit is moeder en dochter.
nu komt het volgende :
sofietje is al wekenlang niet zoals ze was,ze eet slecht,plast in huis en kan de plas ook niet meer lang ophouden en ze heet een megatumor bij haar tepel die is zo groot als een tja honkbal gok ik.na wekenlang nadenken en denken heb ik besloten haar niet te opereren omdat ze al op leeftijd is en al vanaf haar jonge jaren erg benauwd maar ja nu is de andere optie inslapen omdat ze gewoon op is en ze kan niet meer zeg maar………… ze looppt langzaam en het doet me zeer om haar iedere keer te zien lopen als ze mee moet plassen pffffffffff
ze woog 1 jaar geleden ruim 30 kg en nu 18kg haar bloed en urine is uitvoerig getest maar niks gevonden wat haar plassen en verminderde eetlust verklaard verder
morgenavond laten we haar inslapen hier thuis in haar vertrouwde omgeving
maar als ik naar haar kijk voel ik me zoooooo schuldig ik zit nu weer te huilen achter de pc terwijl ik typ
want tja ik kan haar laten opereren maar ik wil haar die elende niet aandoen maar ik voel me zoooo slecht nu en zeker als ze me aankijkt met haar lieve oogjes pffffffff
ik vraag me af of iemand hier dit weleens heeft meegemaakt ?????? wat moet ik nu ??????????? toch inslapen of haar laten opereren ??? ik voel me echt megaklote nu
als ik naar mijn hart luister moet ik haar laten gaan maar als ik haar dan zie dan tja *zucht*
groetjes van een zeer droevige jacqueline
Ilonka

12-02-2008 22:41

Hoi,
een paar jaar geleden. Marco, onze Berner Senner. begon het hele huis onder te plassen. Urine was water en niet geel. Wij naar de dieren arts, Zijn nieren werkten niet meer en het gedeelte wat in zijn herzenen zit die dit aansturen ook niet meer. Geheel onverwachts, Hij was 7 en een half jaar oud en hebben ook de beslissing moeten nemen. Ik mis hem nog steeds maar weet wel dat we de juiste beslissing hebben genomen. Hij kon niet meer geholpen worden en zou alleen maar meer pijn en ellende hebben.
Het is nu absoluut je gevoel die zegt: moet ik dit beslissen! Maar denk niet aan je zelf maar aan je hond. Neem afscheid zo als ie nu is,
Sterkte met je beslissing en je verdriet
Ilonka
Peter

12-02-2008 22:58

Hoi jacqueline,
Als ze niet gesteriliseerd was en nu zo'n grote tumor heeft, op deze leeftijd!
Ik wens je heel veel sterkte.
Peter
renate

12-02-2008 23:03

Lieve Jacqueline,
Volg je hart!!! Dat is de beste beslissing.
Het ziektebeeld is duidelijk en een tumor is nooit goed. Als je haar laat opereren dan haalt ze het misschien ook niet omdat ze in een slechte conditie is maar dan ben je niet bij haar.
Een dier dat zoveel afgevallen is en duidelijk moeite heeft met alles is op!
Ik weet niet of je haar ook al 11 jaar heb, maar de tijd die ze bij je is geweest heeft ze je veel vreugde en liefde gebracht. Laat haar dan ook liefdevol in haar eigen omgeving met haar eigen mensen om haar heen inslapen. Twijfel niet, je weet ook met je hoofd en niet alleen met je hart dat dit het beste voor haar is. Ook dit is een vorm van liefde, al doet dat nog zo'n pijn.
Ik huil hier met je mee, omdat ik weet hoe moeilijk het voor je is. Ik zal aan je denken morgen en een kaarsje voor Sofietje branden.
Heel veel sterkte en geniet van de laatste uurtjes ze zal nog lang in je herinnering blijven bestaan.
Renate
jacquelinesbeestenspul

12-02-2008 23:25

hoi hoi
peter ze is niet gesterriliseerd en heeft 1 nestje gehad.
ik heb haar vanaf dat ze 10 weken oud was.
ze is nu aan 1 oog blind en andere staar ze is erg hardhorend en kan de plas niet meer goed ophouden en ze heeft last van artrose al jaren maar nu word het de laatste weken erger ze loopt erg stijf en ze hinkelt al maanden.
ze eet niet meer goed maaar eet wel wat maar goed ze is oud dat begrijp ik allemaal maar waar ik me schuldig over voel is het feit dat ze eigelijk wel geopereerd kan worden maar haar conditie niet meewerkt en mijn dierenarts zegt ik krijg haar wel uit d enarcose jac……………………….en dan zeg ik maar dan ??
het is koffiedik kijken in mijn ogen en ik heb het laatste jaar gezegd dat ik haar niet wil laten opereren omdat ze altijd al benauwd is geweest in haar leventje
maar ow wat is dit moeilijk en klote
ik heb net met ine aan de telefoon gezeten en die heeft me een steun gegeven ik kan heel moeilijk mijn schuldgevoel kwijt
bedankt voor je reactie !!!
renate ik vid jou reactie erg lief en aanmoedigend je snapt mij als ik ht zo lees en als ik jou reactie lees huil ik maar je hebt gelijk pffffffffffffffffffff niemalnd houd meer van sofietje als ik in huis maar die beslising nemen is keimoeilijk dat is 1 ding wat zeker is ……………ik weet het al vanaf maandag maar wou het voor de kinderen even uitstellen om hun meer ruimte te geven maar eigelijk had ik haar maandag al in moeten laten slapen dan was nu mijn schuldgevoel niet zo groot geweest.ik kijk nu al bijna 2 dagen tegen sofietje aan en twijfel denk en maal in mijn hoofd en denk weer zal ik haaar opereren ??? nee jac denkt mijn verstand dan ze is 11 en heeft een mooi leventje gehad maar ja dan loopt ze weer met me mee naar het veldje om te plassen en dan kijkt ze achterom waar het vrouwtje blijft en dan ow ow wat en klootgevoel is dit toch
ze doet eigelijk nog vrij normaal buiten het plassen om dan en haar gewicht wat ze is verloren en als ze nu bv toevallen had gehad of een slecht hartje dan was de keuze makkelijker denk ik
dank je wel voor je steun renate xxx
ik ga nu even bij de caafjes knuffen en zo de hond even lekker knuffelen en dan proberen een paar uurtjes te slapen (heb al 1 nacht bijna niet geslapen) en ja morgen word het heel zwaar ze word sÃ¡vonds ineslapen dus ik kijk de hele dag nog naar haar
ik heb al lekker veel koekjes gehaald en lekker puppyvoer(daar is ze gek op)
groetjes jacqueline
Witches at work

12-02-2008 23:28

Hoi Jacq
Bij deze sluit ik me geheel aan bij Renate~!!~
Je kent mijn advies als geen ander;, laten gaan is iets heel anders als laten vallen.
Als je haar morgen laat gaan, wordt ze elders opgevangen.
Denk vooral aan de mooie momenten samen met jullie als gezin.
Deze hond hoord ook echt bij jullie even als Kwibus!!!
Zelf heb ik tot op heden al 3 keer met dit bijltje moeten hakken (2 honden en 1 kat) in laten slapen.
Nooit spijt van gehad, wel, een mega kater erna van leegte. Dat hoort er echt bij helaas.
Hopelijk ligt Sofietje morgen dood in haar mand hoef jij niks meer te beslissen en is het gewoon goed zo.
Echter volgens mijn DA gaan de meeste honden en katten dood d.m.v. euthanasie dus het baasje vind het genoeg qua leed zeg maar.
Er zijn niet zoveel Engelse Buldoggen die zo oud worden als die van jullie, voel je daar maar trots op en dankbaar voor.
Het komt echt niet van de ene dag op de ander, je neemt afscheid in vele stukjes.
Heel veel sterkte, en een dikke kus voor morgen, voor jullie allemaal in jullie eigen stukje afscheid…………………………..
Tot gauw.
XXXD#S
basjeeeee

13-02-2008 00:32

sterkte jacq, ook voor je dochtertje en de rest van de familie, zal alllemaal erg zwaar worden
Ik denk overigens wel dat je er goed aandoet. Zoals Ine hier weleens vaker zei houden van is ook loslaten. Denk dat dat een mooie bewoording is. Als een dier eenmaal echt op is -en dat weet een baasje als geen ander!!- moet je soms nare beslissingen maken.
Gr ‘Basjeeeee’
Gerda_H

13-02-2008 01:55

Hoi Jacqueline.
Jaren geleden heb ik ook mijn hond moeten laten inslapen. Hij was toen al 16,maar ook helemaal op. Ook heb ik een kitten van maar 10 maanden moeten laten inslapen,omdat hij een neurologische afwijking had,en konstant ziek. 10 maanden lang hebben wij hem mogen verzorgen,wel konstant antibiotica en op het laatst steeds infusen. Hij kon niet meer zelf eten,en wij kregen van de da het advies inlaten slapen. Wij merkten ook aan het kitten dat hij het ook goed vond. Dat zagen we gewoon in zijn ogen.
Ik weet hoe moeilijk deze keuze is voor jullie, maar hem op een waardige manier laten gaan,is ook een uiting van liefde.
Ik wens jou en je gezin morgen heel veel sterkte toe. ga hem morgen maar lekker verwennen,zoek wat leuke foto's op,waar je herinneringen uit op kunt halen. Dit hebben wij ook gedaan,en het helpt. De eerste tijd gingen we ook steeds een kaarsje branden bij een foto.
Heel veel sterkte morgen.
Groetjes Gerda
Kristel

13-02-2008 10:04

Hoi Jaqueline,
wat droevig! Ik begrijp je schuldgevoel heel goed, heb precies hetzelfde meegemaakt vorig jaar. Heb in juli 2007 onze Basset van 12 jaar, Flip, moeten laten inslapen. Het moeilijke was dat hij, misschien net als Sofie, geen pijn had had en het ondanks zijn slechte ogen, doofheid en moeilijk lopen, nog best wel naar zijn zin had (warm mandje, eten, knuffels). Maar het probleem waren huidtumoren die hij steeds opnieuw kreeg. Die lieten we de laatste twee jaar al steeds operatief weghalen, maar dat moest onder volledige narcose en daar was hij altijd erg ziek van. Toen hij op het laatst weer drie bulten had, moesten we kiezen: blijven we hem oplappen en steeds die stress bezorgen, of laten we hem inslapen?
Erg moeilijk dus, want Flip leed op het eerste gezicht niet en heeft tot aan de deur van de dierenarts gekwispeld. Uiteindelijk hebben we er toch voor gekozen om hem te laten inslapen en het is hartverscheurend om die keuze te maken. Je voelt je ontzettend schuldig omdat je over zijn leven beslist. Wie zijn wij om dat te doen?? Maar, zoals mijn vriend zei: “Een hond kan die keuze niet maken, dus moet jij het doen. Je doet op dit moment wat je het beste lijkt en dat is de enige troost”. Ik weet tot op vandaag nog steeds niet of ik de goede keuze heb gemaakt en voel me nog steeds vaak schuldig. Ik denk dat Flip misschien nog niet had willen gaan, maar honden kunnen het ons niet vertellen en we kunnen in zo'n situatie niets anders doen dan naar ons eigen gevoel luisteren en naar ons beste weten handelen.
Ik wens je heel veel sterkte toe.
xxx Kristel
Lenie

13-02-2008 10:16

Lieve Jacqeline,
Ook ik sluit me helemaal aan bij de rest.
Volg je hart en laat hem gaan. Hij zal je eeuwig dankbaar zijn.
Als je veel van je dier houdt net als jij , moet je op tijd de beslissing durven en kun nen nemen, al is het nog nog moeilijk.
Het belang van je dier moet altijd voorop staan, al zal het je nog zo verdrietig maken.
Ikzelf heb naast mijn caafjes een poes, die nu ruim 19 jaar is.
Ze slaapt heel veel, eet slecht (ondanks dat we vorig jaar haar gebitje nog een grote beurt hebben laten geven) en wordt erg mager. Ze heeft nog geen pijn, maar wil wel constant bij ons zijn (alsof ze verlatingsangst heeft).
Ik ben bang dat het niet zo heel lang meer duurt voordat ook wij voor dit vreselijke dilemma zullen worden geplaatst.
Ze heeft echter een fantastisch leven bij ons gehad en ga het zeker niet onnodig uitstellen. (hoop ik)
Ik wens jullie enorm veel sterkte toe en hoop dat je caafjes je een beetje kunnen troosten.

morgen is een rotdag voor ons gezin (ot)

jacquelinesbeestenspul

Ilonka

Peter

renate

jacquelinesbeestenspul

Witches at work

basjeeeee

Gerda_H

Kristel

Lenie