citaat nnatasj: ‘… naar mijn mening is de standaard slechts een richtlijn en hulpmiddel maar zeker geen einddoel en ben ik blij dat er veel mensen net zo over denken want anders hadden we anno 2007 nog enkel de agoutie gladharen gehad…’ en ‘… zoals de beschreven lemon agoutie …’
Voor showfokkers is de standaard wel degelijk het doel waaraan beantwoord dient te worden. En waaraan de keurmeesters refereren.
De lemonagouti is in elk geval niet in de Standaard omschreven. Er moet toch in elk geval één organisatie zijn die dergelijke dingen vasttstelt en coördineert Anders is de consitentie in zo'n nieuwe kleur bij voorbaat al zoek.
citaat saskia: ‘…nog steeds de standaard uit, ik noem maar wat, 1960 na zouden streven …’
De Standaard wordt eens in de 10 jaar in zijn geheel herzien. En elk jaar in april/mei komt de Standaardcommissie middels een bericht in vroeger Fokkersbelangen tegenwoordig Kleindiermagazine met de nieuwe erkenningen. Gebasseerd op hetgeen op de voorgaande bondshow is voorgebracht ter erkenning. Het beleid is enkele jaren aangepast daar waar het voorlopige resp definitieve erkenningen betreft. Maar niet eenvoudiger.
Ik probeer alleen (vaak aankomend) fokkers te waarschuwen, dat het niet eenvouig is om erkende soorten goed te showen (/fokken). Laat staan niet-erkende/ Er zijn veel voorbeelden van liefhebbers die de kruistocht nooit hebben kunnen volbrengen, en voortijdig zijn afgehaakt. Het kan nooit de bedoeling zijn enthousiaste fokkers te ontmoedigen. Maar het mag ook niet zo zijn, dat een erkenning er zonder slag of stoot er zomaar doorkomt. Daar moeten we niet het erkenningenbeleid van de NKB de schuld van geven.
Als voorbeeld geef ik in de konijnenhoek de Teddy, Teddy-Widder, Peking-Wiodder en dergelijke.
Enorm populair vanwege blijkbaar de hoge knuffelfactor. Maar in kleuren nu al helemaal kapotgefokt. Zelfs benamingen in kleurslagen die echt geen uniformiteit genieten. De bonden in de ons omringende landen kijken met argusogen er naar om mbt erkenningen. Ja, in de USA en UK hebben ze nu een voorlopge standaard. Maar daar vinden ze soms alles goed. Dergelijke rassen zijn vaak op commerciële basis geactiveerd zal ik maar zeggen. Er wordt hoog opgegeven met (nietszeggende) stambomen en dergelijke. Veel van bovengenoemde ‘nieuwe’ konijnen worden aangeschaft om binnen de kortste keren weer verkocht te worden. Toch teveel werk. Bovendien is de vijver waarin gevist (lees: gefokt) wordt wel erg klein. En omwille van het financiële gewin wordt er niet altijd even secuur mee omgegaan. De prijzen van dergelijke dieren is bovenmatig hoog, en dient alleen de ‘fokker’. We willen toch niet dat het die kant opgaat in cavialand?