Mijn caafje eet (bijna) geen hardvoer meer, maar is verder kerngezond...

  • hptje

    Hoi iedereen

    Ik heb een beertje van 1,5jr oud en heb hem vorige maand (nu 6 weken geleden) laten castreren.

    De wondjes zijn goed genezen enzo, maar het probleem is dat hij nog steeds veel te weinig eet :(

    Meerbepaald het hardvoer laat hij staan (het lijkt wel of het hem niet interesseert), maar hij drinkt goed, eet hooi, groenten en fruit, en is erg actief.

    Ik zeg er ook even bij dat ik hem nog steeds dwangvoeder (op aanraden van de DA), omdat ie wanneer ik minder of stop weer afvalt. Hij woog voor de castratie zo'n 1200g en nu nog 962g (en het is nooit meer omhoog gegaan).

    De DA's kunnen niks abnormaals vinden (en ze weten heus wel wat van cavia's), dus zit ik me steeds meer zorgen te maken :(

    Hij heeft sinds een week een vriendinnetje, omdat we dachten dat dit wel zou helpen. (Alhoewel hij nooit echt zielig of ziek in een hoekje zat) Het klikt goed tussen hen, maar ook zij kan hem (nog) niet aanzetten tot eten van hardvoer…

    We hebben afgesproken met de DA dat we gaan afbouwen met dwangvoeding en als hij onder de 950g komt zal hij een bloedonderzoek moeten ondergaan (dat is het laatste wat ze kunnen doen) :(

    Dus even samengevat: Mijn caaf eet sinds zijn castratie bijna geen hardvoer meer, ik dwangvoer hem nog steeds (wat hij nooit echt leuk heeft gevonden). Ik zie geen enkele reden om hem in te laten slapen omdat hij nog heel vrolijk en actief is en goed hooi en groenten eet. Alleen wordt het dwangvoederen me nu wel heel zwaar (ook emotioneel) en ik hoop dat iemand mij mogelijke redenen en oplossingen kan geven voor het feit dat hij bijna geen hardvoer meer eet en nog steeds afvalt…

  • Marumoto

    1. de kiezen nakijken, ze zouden in de tussentijd gegroeid zijn.

    2. de wond heel kritisch nakijken, het mag wel genezen lijken maar er kan toch een abces onder zitten.

    De basis regels van GVP (good veterinary practice) zijn: na de operatie heel goed kijken of de darmen op gang komen, verder altijd pijnstilling en antibiotica geven. Als je dit niet doet, krijg je trieste toestanden.

  • hptje

    Volgens de DA nix mis met de tanden/kiezen (hij heeft gwn even gevoeld ad kaken),

    ook omdat hij nog hooi eet (wat ze anders laten als er met de tanden iets was)- niet kwijlt- enz. denkt ie dat er nix met de tanden is.

    Een abces heeft ie ook niet, mr hij eet nog steeds niet ‘vanzelf’…

    Ik probeer nu tussen het dwangvoeden door gewoon voer te geven

    (dat eet hij dan uit z'n potje, wss om de slechte smaak of plak uit z'n mond weg te krijgen)

    Maar in de kooi eet ie maar minimaal uit z'n bakje hardvoer (hij heeft er geen interesse in).

    De rest (hooi en fruit & groenten) eet hij wel …

    Wel zit hij nog steeds soms op een bolletje en met z'n kopje omlaag,

    mr als hij dan het ritselen van een zakje hoort of hij mag in de ren dan lijkt ie weer helemaal de oude (springen, rennen, fluiten…)

    Ik snap het niet, er moet toch een reden zijn? Of niet?

  • Marumoto

    hptje Schreef:

    ——————————————————-

    > Wel zit hij nog steeds soms op een bolletje en met

    > z'n kopje omlaag,

    > mr als hij dan het ritselen van een zakje hoort of

    > hij mag in de ren dan lijkt ie weer helemaal de

    > oude (springen, rennen, fluiten…)

    >

    > Ik snap het niet, er moet toch een reden zijn? Of

    > niet?

    Ja natuurlijk is er een reden. Dat hij niet terug op gewicht is heeft ook zeker een reden. Hij zou wel pijn hebben. Ik kan niet zo 1-2-3 raden wat hij heeft, daarvoor zou ik hem zelf moeten onderzoeken. Dat het iets met de castratie (post-operatieve infectie of zo) te maken heeft, ligt nogal voor de hand.

    Je zou hem toch voorlopig moeten dwangvoeren (kijk op www.maru-vet.com voor smakelijke bereidingen voor zieke dieren). En liefst zsm een second opinion vragen. Het zou best kunnen dat je het probleem kunt oplossen met een simpel antibiotica en pijnstilling kuurtje. Maar hoe langer je wacht, hoe slechter de prognose en hoe meer het beestje zal moeten lijden.