luizen - cavia - cavia.startpagina.nl

Ben het grotendeesl ook nog met je eens, Marumoto;). Maar vind wel dat ondanks dat een verantwoordelijk van minder importantie is bij huisdieren in vergelijk met (zeg maar) productiedieren, het per definitie niet zo is, dat sportfokkers deze ontlopen. Ook zij zijn liefhebbers pursang en erbij gebaat dat het ras optimaal is en blijft.

Vaak worden praktijkoplossingen van fokkers ook nog wel eens door dierenartsen overgenomen. Goed te horen dat in België met betrekking tot de regelgeving v.w.b. de registratie en traceerbaarheid van diergeneesmiddelen e.e.a. goed geregeld is. Toch heb ik me er ook wel over verbaasd dat de diergeneesmiddelen in jullie land makkelijk verkrijgbaar zijn dan in Nederland. Was eens samen met een collega-konijnenfokker bij een dito fokker in Zeebrugge, en die gaf zijn dochter even opdracht om even langs de ‘'veterinair’' te gaan, om een medicijntje te halen voor ons wat wij in Nederland zo vrij niet konden krijgen. (Weet zo even 1-2-3 niet meer welk medicijn, hoor.)

M. Schreef:

——————————————————-

> Maar vind wel dat ondanks dat een

> verantwoordelijk van minder importantie is bij

> huisdieren in vergelijk met (zeg maar)

> productiedieren, het per definitie niet zo is, dat

> sportfokkers deze ontlopen. Ook zij zijn

> liefhebbers pursang en erbij gebaat dat het ras

> optimaal is en blijft.

Ik denk ook dat het meestal goed gaat. Hoewel inteelt wel zorgelijk is, zelfs bij bona fide fokkerijen.

Maar het kan ook lelijk misgaan, ik ken daar helaas veel voorbeelden van, ook (eigenlijk: vooral) van dit prikbord. Je hebt immers mensen die nauwelijks zichzelf kunnen verzorgen, laat staan tientallen dieren. De dieren dienen dan als een soort van uitlaatklep, dwz je kunt alle frustraties daarop afreageren. Bij die echte mislukte fokkerijen is inteelt niet eens een issue meer, je hebt gewoon een hoge infectiedruk en zwakke dieren vanwege slechte hygiene, slechte voeding, stress bij dieren enz.

> Toch heb ik me er ook wel over

> verbaasd dat de diergeneesmiddelen in jullie land

> makkelijk verkrijgbaar zijn dan in Nederland.

Het is wel dubbel: de regelgeving in Belgie is veel strenger dan in NL, maar de mensen houden zich veel minder aan de regels en het wordt niet zo streng gecontroleerd. Het moet leefbaar blijven. Je kunt hier inderdaad veel meer middelen over the counter krijgen, dus bv generieke humane medicijnen haal je bij een apotheek zonder recept. De kosten zijn dan een kleine fractie van de diergeneeskundige bereidingen. Maar als dierenarts kun je deze helaas niet gebruiken. Dit is jammer want je hangt dan vast aan middelen die kwalitatief veel minder zijn (minder effectief of minder houdbaar of niet smakelijk voor de dieren) en qua prijs vaak zo rond 100 keer duurder. Een voorbeeld is de pijnstiller meloxicam (Metacam).

Wat je wel ziet is dat Belgen veel meer verschaffen, en Nederlanders bijna niet. Het verschaffen is op zich heel gunstig. Stel, je moet een hele bende beesten ontwormen (ik zeg maar wat) of je hebt een zieke maar je wilt de hele groep metafylaktisch behandelen. Dan is het fijn als je het middel meekrijgt ipv de hele beestenbende naar de d'arts slepen (gaat ook niet als je 50 konijnen of kippen hebt), met alle kosten die daaraan verbonden zijn. Het is wel zo dat Nederlandse d'artsen relatief meer achter je centjes aanzitten, terwijl de Belgen maar genoegen nemen met een lager salaris. Logisch want de concurrentie in Belgie is moordend, als je voor zo weinig prestatie nog hoge honoraria gaat vragen, sterf je hongerdood.