Hier is een gedicht wat ik vond over een hond. Ik heb het een beetje aangepast aan de omstandigheden die mij overkwamen toen ik vandaag na de BTT Josha moest laten inslapen. Ze is maar 3 maanden oud geworden.
Bij deze wil ik Claudia, Els en Ronald bedanken voor hun steun.
als onrust neemt van mij bezit,
doe dan wat onvermijdelijk is,
en laat me gaan…..
de laatste goede daad.
Beslis voor mij en wees niet laf.
Past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf,
of uitstel…. tot het beter past bij een verloren strijd?
Ik ben niet bang tijdens die laatste gang.
Jij loopt niet weg: je kijkt me aan,
je noemt me bij mijn naam en houdt me stevig vast.
Vandaag voor het laatst groet ik je met mijn hondenstaart…..
wat jij liet doen, deed je voor mij:
je hebt me pijn bespaard,
voor zinloos lijden mij bewaard.
Een zwaar besluit?
Nee, ….huil nu niet.
Dag lieverd, ooit zien we elkaar weer……………………….
Rita