foto's van de magpie's van peter

  • Peter

    Ja Paulala, ik heb het gelezen. Erg interessant. Binnen een hondenras is het inderdaad heel zorgelijk als de genenpool versmald. Het is daar belangrijk dat een fokdier niet al zijn genen verspreidt door de populatie. Dr Nikkel heeft zich jaren geleden heel sterk gemaakt om deze visie binnen de kynologie aanvaard te krijgen. En dat is gelukt. En daar ben ik het helemaal mee eens. Dan heb je het wel over populatiegenetica. Maar mijn populatie bestaat in principe uit alle gladhaarcavia's van de wereld. Als ik een inteeltkruising toepas om een bepaald kenmerk vast te leggen, kan ik daarna weer uitkruisen met al die cavia's van de wereld, om mijn genenpool weer te verbreden.

    Bij bv een hondenras verlies je echter genen als je maar met een beperkte selectie fokdieren fokt. Dan verlies je genen die je nooit meer terugkrijgt.

    Bedankt voor je betrokkenheid hoor! Jij hebt ook gelijk wat betreft inteelt.

    Groetjes,

    Peter

  • Paulala

    En dat is dus wat veel fokkers niet doen, op tijd nieuwe genen in hun populatie brengen.

    En dan heb ik het over cavia's nu hoor.

    Jij verpaart misschien één keer een dier terug aan familie en vervolgens neem je weer een dier dat onverwant is.

    Terwijl er fokkers zijn die dit keer op keer doen.

    Dan mikken ze er één ander dier tussen, maar de jongen daarvan worden doodleuk alweer terug gezet op familie, want tja, ze willen van een eigen lijn kunnen spreken.

    Ik heb wel gemerkt dat je aardig wat kennis hebt wat inteelt betreft, dus ik ga er ook vanuit dat je goed uitkijkt met jouw manier van fokken.

    Ik wens je dan ook veel succes en hoop dat je nog lang mooie en bovenal gezonde cavia's mag fokken.

    Ik vind het wel jammer dat je met satijn fokt, maar dat is een heel andere discussie waar ik al genoeg over heb gezegd in het verleden.

    Dus ik zeg dit niet om weer een discussie op te rakelen hoor, daarom ga ik er verder niet op in. ;)

  • Peter

    Hoi paulala,

    Ik ben niet zo'n bewonderaar van satijn hoor. Ze zijn toch meestal wat minder in gewicht. Maar ik heb het nou eenmaal in mijn schildpadden en vind het dan weer zonde om het gen kwijt te raken. Een jaar geleden hebben er twee rontgenfoto's van mijn oudste satijnen op het prikbord gestaan. Geen OD te zien. Ik heb nog nooit problemen met mijn satijnen gehad. En nogmaals, eigenlijk vind ik het ook maar niks.

    Groetjes,

    Peter

  • Paulala

    Wel goed dat je ze laat röntgen.

    En heel fijn dat er geen OD is geconstateerd!

    Dat zijn toch altijd fijne berichten om te horen.

  • Peter

    Hoi paulala,

    Vandaar dat ik het satijn hier in stand houd omdat het niet besmet lijkt met OD.

    Als ik het uit laat sterven ben ik het kwijt, net als die versmalling van de genenpool.

    Hoi,

    Peter

  • Paulala

    Ik vind dat je het heel goed zegt: LIJKT

    Want je weet het natuurlijk nooit zeker.

    En ik geloof ook zeker wel dat er satijnen zijn die geen OD ontwikkelen en waarbij het misschien niet eens in de genen zit.

    Jammer dat je dat gen niet op kunt sporen hè, dat zou zoveel ellende en zorgen schelen.