Kuilvoeders
Voor paarden zijn enkel voordroogkuil van gras en maïskuil met een hoog droge stof gehalte bruikbaar.
Het probleem bij natte kuil is de hoge zuurtegraad en het dikwijls hoge eiwitgehalte. Het best blijft het gras drie dagen drogen om een voldoende hoog drogestofgehalte (55-60 %) te bekomen. Het voordeel van voordroog tegenover hooi is dat voordroog geen stof bevat. Met voordroog heb je echter meer kans op schimmel (bij slecht afsluiten) en een hoog eiwitgehalte. Verder is het ruwe celstofgehalte van voordroog lager dan dat van hooi. Zeker bij het verstrekken van natte voordroog zal dit problemen geven.
Ingekuilde producten kunnen na ongeveer 30 dagen gevoederd worden omdat dan de gisting door melkzure bacteriën stilgevallen zal zijn.
Voordroog kan de oorzaak zijn van botulisme. Dit is een bacterie die leeft op de krengen van muizen, mollen, vogels, … en bijna steeds fataal is voor het paard. Bij inkuilen is het milieu voor de bacterie ideaal om zich te ontwikkelen.
De inhoud van deze voeders is sterk afhankelijk van het tijdstip van oogsten en van de bemesting. Bij te vroeg oogsten of te veel bemesting, kan het voederen van voordroogkuil aan paarden gevaarlijk zijn.
Ik heb zo eens even wat opgezocht.
Verder heb ik er geen ervaring mee!